IFFR 2010: Paju - recensie

Complexe Koreaanse thriller die de oplettende kijker beloont.

Alweer 8 jaar na haar Tijger winnende debuutfilm Jealousy is My Middle Name is Park Chan-Ok eindelijk terug met een nieuwe film. Deze keer niet in de competitie, maar als openingsfilm van het festival. De Koreaanse film- business is al sinds de jaren '90 bezig met een inhaalslag. Regisseurs als Park Chan-Wook, Bong Joon-Ho (van wie Mother op het festival draait), Hong Sangsoo (voor wie Park Chan-Ok regie assistentie deed bij Virgin Stripped Bare By Her Bachelors ) en Kim Ki-Duk hebben al jaren succes op diverse filmfestivals over de wereld. Ondanks het Koreaanse succes van de laatste jaren is het echter voor het eerst dat het IFFR het festival met een Koreaanse film opent.

Driehoeksverhoudingen
Paju is een stadje in Zuid-Korea dat vlakbij de grens met Noord-Korea ligt en waarschijnlijk om die reden vol met Koreaanse en Amerikaanse legerbases staat. Een goede plek om een gebouw dat moet worden afgebroken te bezetten, moet de radicale groep waarin Joong-Shik (Lee Sun-kyun) zich bevindt hebben gedacht. Op de agenda van de groep staat namelijk onder andere; de relatie met Noord-Korea versterken. Joong-Shik is dan jaren eerder naar Paju gekomen om een ongeval in Seoul, waar hij zich verantwoordelijk voor voelde, te vergeten. Sindsdien geeft hij religieuze les op een meisjesschool. Als hij een relatie begint met Eun-Soo (Shim Yi-young), lijken diens zusje en studente Eun-Mo (Seo-Woo) het daar niet mee eens te zijn. Het zijn de driehoeksverhoudingen die we ook al kenden van Park-Ok's debuutfilm. Maar daar houden de vergelijkingen eigenlijk wel een beetje op. Waar Jealousy lineair in zijn structuur was, springt Paju constant door de tijd. Zo beginnen we vrij laat in het verhaal, maar volgt er al snel een sprong naar 8 jaar eerder, als Joong-Shik nog in Seoul is.

Complexe structuur
Paju is een film waarin weinig wordt uitgelegd en waar de ingewikkelde structuur de nodige aandacht van de kijker vereist. Zo moet je relaties tussen karakters en andere informatie vaak volledig uit hun interactie halen. Dit is heel goed te doen omdat de vrij onervaren cast erg sterk acteert. Met name de jongere acteurs zoals Seo-Woo zijn erg overtuigend in hun rol. Toch is het acteerwerk niet het enige sterke aan de film. Het uitstekende handheld camerawerk doet soms bijna documentair aan, maar heeft ook zijn stilistische momenten. Zo zit er een scène in de film waarin Eun-Mo in slow motion naar het bezette gebouw loopt en we alle chaos rondom de locatie in ons op kunnen nemen. Waar dit in actiefilms tot de nodige clichés leidt is dit in Paju niet het geval omdat het geweld niet spectaculair in beeld wordt gebracht. Bovendien is de film een karakter gedreven thriller waarbij het meer om de nuances en relaties tussen de karakters gaat en politiek eigenlijk maar een kleine rol speelt. Als de krakers het zwaar hebben, gaat het Park Chan-Ok eerder om het verval waarin Joong-Shik zich bevindt dan om hoe de groepering er precies voor staat.

Conclusie
Paju is een intrigerende thriller die ondanks zijn vele dramatische gebeurtenissen en ingewikkelde structuur een genot is om naar te kijken. Door het complexe script wordt je gedwongen steeds weer over de relaties en de motieven van de karakters na te denken en zul je bijna alle informatie uit de acteurs moeten halen. Dit is geen probleem, want het sterkste element aan Paju is de geweldige cast waarvan iedere acteur stuk voor stuk weet te overtuigen. Door de film als openingsfilm te kiezen voor het festival zal de getalenteerde Park Chan-Ok hopelijk meer bekendheid genieten, en zullen we vast nog meer van haar horen in de toekomst.

vrijdag 29 januari - 10.15 uur, Pathé 4
zaterdag 30 januari - 14.15 uur, Schouwburg Grote Zaal
dinsdag 2 februari - 15.45 uur, Pathé 1

Foto's: International Film Festival Rotterdam