IJzersterk. Mocht je tijdens het International Film Festival Rotterdam slechts tijd hebben voor één film, laat het dan deze zijn. Un Prophète , Dial M for Murder , Soul Boy en Valhalla Rising , prachtige films allemaal die ook draaien. Maar Red White & Blue is gewoon beter. Punt.
Ouderdom komt met gebreken. Eén van die gebreken is dat je steeds meer films hebt gezien en hierdoor kritischer wordt. Iedere nieuwe film die je ziet, heeft alle eerder geziene films als concurrentie. Dat is soms lastig opboksen en je moet uitkijken dat je niet verandert in een filmsnob. Maar gelukkig zijn er van die films die je doen realiseren dat je nog steeds geraakt kan worden door film, en dat er nog genoeg moois is om te zien. Red White & Blue is zo'n film.
Wraak
Rood, wit en blauw. Drie kleuren, maar willekeurig zijn ze niet. Erica leeft een promiscue bestaan en probeert de leegte die ze voelt nauwelijks te vullen. Het simpele bestaan van Nate dient vooral als veilige basis voor een man met donkere kanten. Franki is impulsief en jong, vooral van geest. Wanneer je alle drie zo anders in het leven staat, kan een confrontatie enkel lijden tot ellende. Niet dat het wordt uitgesproken, maar je voelt het meteen dat het mis zal gaan. Rood, wit, blauw. Woede, leegte en rust. Wraak leidt uiteindelijk tot de oplossing en tevens vèrlossing.
Rood, wit en blauw. Drie kleuren, maar willekeurig zijn ze niet. Erica leeft een promiscue bestaan en probeert de leegte die ze voelt nauwelijks te vullen. Het simpele bestaan van Nate dient vooral als veilige basis voor een man met donkere kanten. Franki is impulsief en jong, vooral van geest. Wanneer je alle drie zo anders in het leven staat, kan een confrontatie enkel lijden tot ellende. Niet dat het wordt uitgesproken, maar je voelt het meteen dat het mis zal gaan. Rood, wit, blauw. Woede, leegte en rust. Wraak leidt uiteindelijk tot de oplossing en tevens vèrlossing.
Focus
Wanneer je deze film in een bepaalde categorie wilt plaatsen, komt thriller/slasher het meest in de buurt als genre waar het onder zou kunnen vallen. Maar dit is slechts een oppervlakkige bestempeling, deze film bezit veel meer diepgang dan wat er normaal binnen dit genre wordt gemaakt. Regisseur Simon Rumley bewandelt dan misschien wel het pad van dit genre, maar kiest een geheel andere route. De focus wisselt tussen de drie hoofdpersonages die op hun beurt weer zelf wisselen van stemming en gemoedstoestand. Maar nooit op een storende, geconstrueerde manier. Alles voelt eigenlijk heel organisch aan deze film, vooral de spanningsopbouw. Al de eerste seconde is er spanning, die de verdere film geheel overeind weet te blijven en nergens intoomt. Dat is verdomd knap. Doordat de basis van de film zo sterk is, werken ook dingen het die buiten deze context niet zouden doen en als verwerpelijk bestempeld zouden worden. Maar binnen de wereld die Rumley weet te creëren, werkt het.
Wanneer je deze film in een bepaalde categorie wilt plaatsen, komt thriller/slasher het meest in de buurt als genre waar het onder zou kunnen vallen. Maar dit is slechts een oppervlakkige bestempeling, deze film bezit veel meer diepgang dan wat er normaal binnen dit genre wordt gemaakt. Regisseur Simon Rumley bewandelt dan misschien wel het pad van dit genre, maar kiest een geheel andere route. De focus wisselt tussen de drie hoofdpersonages die op hun beurt weer zelf wisselen van stemming en gemoedstoestand. Maar nooit op een storende, geconstrueerde manier. Alles voelt eigenlijk heel organisch aan deze film, vooral de spanningsopbouw. Al de eerste seconde is er spanning, die de verdere film geheel overeind weet te blijven en nergens intoomt. Dat is verdomd knap. Doordat de basis van de film zo sterk is, werken ook dingen het die buiten deze context niet zouden doen en als verwerpelijk bestempeld zouden worden. Maar binnen de wereld die Rumley weet te creëren, werkt het.
Expliciet
Het camerawerk is werkelijk ontzettend goed met prachtige beelden door zowel de mis-en-scène als de sterke koppen van de drie hoofdpersonages. Niet iedereen zal deze film kunnen waarderen, mede door een aantal vrij expliciete geweldsscènes. Maar hoe stom het ook klinkt, het is functioneel en zonder zou de film niet werken. Het zijn juist deze uithalen die je uit je 'comfortzone' trekken en ervoor zorgen dat je aandacht als kijker niet verzwakt. Maar nogmaals, ook dit is geen trucje. De film verdient het gevoel van de kijker geheel zelf, door onder meer sterk acteerwerk, prachtig camerawerk, montage van geluid waarmee wordt gespeeld en een sfeer waarin alles klopt als geheel. Zelfs met al het geweld en donkere thema's, is het een positieve film. Want ondanks alle ellende weten de hoofdpersonages toch vrede te sluiten met hun (nood)lot.
Het camerawerk is werkelijk ontzettend goed met prachtige beelden door zowel de mis-en-scène als de sterke koppen van de drie hoofdpersonages. Niet iedereen zal deze film kunnen waarderen, mede door een aantal vrij expliciete geweldsscènes. Maar hoe stom het ook klinkt, het is functioneel en zonder zou de film niet werken. Het zijn juist deze uithalen die je uit je 'comfortzone' trekken en ervoor zorgen dat je aandacht als kijker niet verzwakt. Maar nogmaals, ook dit is geen trucje. De film verdient het gevoel van de kijker geheel zelf, door onder meer sterk acteerwerk, prachtig camerawerk, montage van geluid waarmee wordt gespeeld en een sfeer waarin alles klopt als geheel. Zelfs met al het geweld en donkere thema's, is het een positieve film. Want ondanks alle ellende weten de hoofdpersonages toch vrede te sluiten met hun (nood)lot.
Conclusie
Potjandorie, wat een pracht van een film. Red White & Blue verdient een groot publiek. Een film die met zoveel liefde gemaakt is, in slechts drie weken geschoten, grootste gevoelens bij je als kijker weet op te wekken en je de zaal doet verlaten met een adrenaline-boost en de lust de film linea recta een tweede keer te gaan bekijken, dat is een film die je niet laat schieten. Een distributeur heeft deze film nog niet, een bioscoop-release in Nederland is zodoende onzeker op dit moment. Red White & Blue is nog tweemaal te bewonderen op het IFFR en voor beide voorstellingen zijn er nog kaarten te verkrijgen. Gaan zeg ik. En anders ga ik zelf nog een keer.
Potjandorie, wat een pracht van een film. Red White & Blue verdient een groot publiek. Een film die met zoveel liefde gemaakt is, in slechts drie weken geschoten, grootste gevoelens bij je als kijker weet op te wekken en je de zaal doet verlaten met een adrenaline-boost en de lust de film linea recta een tweede keer te gaan bekijken, dat is een film die je niet laat schieten. Een distributeur heeft deze film nog niet, een bioscoop-release in Nederland is zodoende onzeker op dit moment. Red White & Blue is nog tweemaal te bewonderen op het IFFR en voor beide voorstellingen zijn er nog kaarten te verkrijgen. Gaan zeg ik. En anders ga ik zelf nog een keer.
dinsdag 2 februari - 22.30 uur, Cinerama 5 woensdag 3 februari - 21.45 uur, Pathé 5
| Titel: | Red White & Blue |  |
| Genre: | Thriller | |
| Regie: | Simon Rumley | |
| Cast: | Noah Taylor, Amanda Fuller, Marc Senter, e.a. | |
| Première: | IFFR 2010 | |
| Trailer: | - |
