In 2012 brak de Belgische regisseur Michaël R. Roskam internationaal door met zijn misdaadthrillerRundskop, dat zelfs een Oscarnominatie in de wacht wist te slepen. Acteur Matthias Schoenaerts speelde daarin de hoofdrol en we zien hem weer terug in Roskams Amerikaanse debuut The Drop. Het is een misdaadthriller over een bar in Brooklyn dat als dekmantel voor het witwassen van maffiageld dient. Naast Schoenaerts bestaat de imposante cast uit Tom Hardy, Noomi Rapace en wijlen James Gandolfini. MovieScene sprak vorige week in Amsterdam met de regisseur.
Dit is uw eerste ‘Amerikaanse’ film. Viel het mee of tegen, wat betreft werkwijze en organisatie?
Ik zou niet zeggen of het tegen- of meeviel. Het was vooral... anders. Als je een Europese film maakt, dan heb je als regisseur echt het gevoel dat de film inclusief het proces volledig in jouw handen is. In de VS maak je deel uit van een team, waarin ook vertegenwoordigers van de filmmaatschappij zitten.
Even gekscherend gezegd: in Europa krijg je als regisseur bijvoorbeeld geld vanuit een fonds en dan kun je helemaal je gang gaan. Dat is de VS toch wel een tikkie anders. Maar ik heb desondanks de film kunnen maken zoals ik het wilde.
Was de cast ook volledig jouw keuze?
Jazeker, James Gandolfini stond vanaf het begin voor zowel de auteur Dennis LeHane als voor mij bovenaan het verlanglijstje. Voor de hoofdrol Bob Saganowski kwam de filmmaatschappij met een lijst namen. Ik heb toen die lijst terzijde geschoven en gezegd dat ik Tom Hardy wilde. Ik heb hem zelf gebeld en zo had ik mijn hoofdrolspeler. Toen besprak ik met hem de lijst namen voor de rol van Nadia. En op die lijst stond Noomi Rapace. Zij was zowel mijn als Tom’s favoriet, dus mijn supertrio was rond.
De hele film voelde heel Europees aan, ondanks de Brooklyn-setting. Was dat bewust? Wilde u de ‘geijkte’ Amerikaanse stijl juist vermijden en trouw blijven aan die van uzelf?
Grappig, dat je dit zegt, want de Amerikanen vinden hem juist heel Amerikaans.
Ik bedoel vooral dat het Europees aanvoelt qua tempo, tijd nemen voor details en welhaast poëtische beelden. De film volgt niet het gebruikelijke Amerikaanse uptempo die misdaaddrama’s vaak kenmerkt.
Ah, ja, dat begrijp ik. Ikzelf ben beïnvloed door Europese filmmakers, maar heb voorThe Drop mijn eigen stijl gecombineerd met de Amerikaanse stijl uit de jaren ’70. Dus er zit inderdaad wel een combi in van hedendaagse Europese en Amerikaanse ’70-stijl.
Als kijker vermoed je gaandeweg dat Bob niet alleen maar een rustige, stille man is. Bij mij ging een belletje rinkelen, toen hij op die kade ondervraagd werd door detective Torres. Was dat ook het moment dat u voor ogen had? Of had u al een eerdere hint gegeven, die ik gemist heb?
Dat was de allereerste scène die ik met Tom Hardy draaide. Wij hebben echt uren vooraf besteed aan praten, discussiëren en rondlopen in ‘Bobs woning’. Die woning geeft een beeld van Bob. Het is een atypische woning voor een volwassen man die Bob is. Het lijkt alsof hij is blijven steken in een bepaalde periode in zijn leven. Zijn ouders zijn overleden, maar ze zijn zeer aanwezig in de woning, door de aankleding, de sfeer en de fotolijsten. Op die manier hebben we gewerkt aan Bobs biografie. En kon Tom Hardy helemaal Bob worden met al zijn mysterie. En ja, die scène moest een tipje van de sluier lichten over de ware aard van Bob.
Als kijker ga je zelfs denken dat Bob misschien zijn ouders heeft vermoord.
Roskam lacht. “My lips are sealed.”
Men hoort weleens tegenstrijdige geluiden over Tom Hardy: sommige regisseurs vinden het geweldig om met hem samen te werken, anderen vinden hem moeilijk. Wat was uw ervaring?
Ik vind hem heerlijk lastig! Het was geweldig om met hem te werken. Hij is een topacteur die altijd het beste uit zichzelf wil halen. Niemand is zo lastig, zo moeilijk, zo hard voor Tom Hardy als Tom Hardy zelf. Hij is absoluut bezeten van zijn werk en zal niet rusten tot hij, voor zijn gevoel, echt alles besproken en doorgenomen heeft om het karakter zo goed mogelijk neer te zetten. Tom is zeer veeleisend en hij heeft strakke principes en een kader nodig om te kunnen functioneren. Ik kan me voorstellen dat sommige regisseurs daar gek van kunnen worden. Een kwestie van persoonlijkheden, je moet daarmee om kunnen gaan. Het is ook een kwestie van vertrouwen die je opbouwt door talloze conversaties. Als regisseur moet je daarin de juiste balans vinden, zodat de acteurs zich veilig voelen, zodat we als team iets moois neerzetten.
Welke scene heeft u het meest verrast in de uitwerking?
De keukenscène met Matthias (Schoenaerts) en Noomi (Rapace). We hadden de scène, maar er miste nog iets. Alleen konden we onze vinger er niet op leggen. Dus ik zei tegen mijn assistent om de camera maar te laten draaien, terwijl Matthias en Noomi aan het improviseren waren. De uiteindelijke scène was dus volledig geïmproviseerd en had precies dat ondefinieerbare wat we zochten.
Wat zijn uw toekomstplannen? U bent al geruime tijd The Drop aan het promoten in het buitenland.Ik begreep dat u niet kon wachten om terug te keren naar Sint Truiden om relaxt een pintje te drinken met vrienden.
(Lachend) Ja, daar kijk ik naar uit. Ik ga dan vooral schrijven.
Een boek of filmscript?
Ja, ik ga werken aan een filmscript. En daar kijk ik heel erg naar uit.
