Meerdere regisseurs maken een avontuurlijke mix.
De boekverfilming Cloud Atlasis niet bepaald een alledaagse stukje cinema. Het is een prent die bestaat uit allemaal fragmenten die uiteindelijk één verhaal vormen, maar dan weer niet op de manier zoals te zien was in bijvoorbeeldLove Actually. Nee, de drie regisseurs van deze film, Tom Tykwer (Lola Rennt) en Andy en Lana Wachowski (Matrix, V for Vendetta) hebben een onsamenhangend verhaal samenhangend gemaakt, zonder alle eindjes aan elkaar te knopen.
Op reis
InCloud Atlas zien we steeds dezelfde - fantastische - acteurs in andere settings en jaartallen. Hieronder Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent en Hugo Weaving. Een blik op IMDb verraadt al dat er veel verkleedpartijtjes zijn. Alleen al Berry speelt maar liefst zes rollen, waaronder eentje van blanke vrouw. Juist omdat de verhalen zich in zoveel tijdperken afspelen, zien we steeds andere kostuums: van de volle VOC-look tot hypermoderne truien uit de toekomst. Alleen al die metamorphoses en het indrukwekkende acteerwerk makenCloud Atlaseen zeer interessante film, maar er is veel meer. Deze prent voelt alsof je op reis gaat zonder voorbereiding. Je bent op onbekend terrein en kunt niets anders doen dan het allemaal over je heen laten komen. Er gebeuren allerlei dingen, maar pas aan het einde, als je je wat langer in het land bevindt, dan begrijp je wat er eerder bedoeld werd.
Connecties
In deze verfilming is het eerst moeilijk te bevatten wat er op beeld gebeurt, maar het brein doet er gedurende de bijna drie uur die volgen alles aan om connecties te maken. Toegegeven, die drie uur aan film is een hele zit en er wordt veel geduld van de kijker gevergd, maar naarmate de film vordert, wordt het steeds makkelijker om de eindjes aan elkaar te knopen en wordt geduld beloond. Gelukkig is het niet zo dat daarom alleen de tweede helft van de film mooi is, want er wordt in elke scène wel een problematiek aangesneden die in het hedendaagse leven nog steeds waarheid is.
Tijdsbeeld
Het is moeilijk om uit te wijden over de boodschap of de verhalen dieCloud Atlasde kijkers meegeeft, omdat dit enerzijds de kijkervaring erg kan beïnvloeden of het verhaal kan weggeven, maar ook omdat er onderwerpen behandeld worden die heel persoonlijk zijn. Bijvoorbeeld het geloven in reïncarnatie of ware liefde. Eigenlijk komen alle facetten van het leven in Cloud Atlasvoor en het leuke is dat elk tijdsbeeld bijna een ander filmgenre lijkt te representeren. In één van de toekomstverhalen wordt een soort romantische film voorgeschoteld, maar ook een actiefilm en er is zelfs een verhaal dat absoluut als comedy omschreven mag worden. Toch wordt de film niet heel onsamenhangend of onbegrijpelijk door al die stijlen, genres, personages en periodes en het is erg knap hoe de drie regisseurs dat bij elkaar hebben weten te houden.
Conclusie
Mensen die het boek hebben gelezen, vragen zich wellicht af of de film wel te bevatten is voor kijkers die het boek misschien niet eens kennen. Gelukkig is dat wel het geval. Het is heel bijzonder om als kijker bij wijze van spreken scherven voorgeschoteld te krijgen, die naarmate de tijd vordert in elkaar beginnen te passen. Het zal voor elke bioscoopbezoeker verschillen of die vaas of spiegel helemaal kan worden gemaakt, maar dat geeft niet. Elke scherf inCloud Atlasis het namelijk dubbel en dwars waard om bekeken te worden.
