Jennifer ‘The Hunger Games’ Lawrence is terug in het bos en voert opnieuw een strijd op leven en dood. Dit keer zijn het niet de moordende tributen waartegen ze het moet opnemen, maar een psychisch gestoord buurmeisje dat zich na de moord op haar ouders heeft verschanst in de bossen.
Elissa (Jennifer Lawrence) en haar moeder (Elisabeth Shue) verhuizen naar een riante villa midden in het woud. Het huis was enkel te betalen omdat het naast een pand staat waar vier jaar eerder een gruwelijk voorval heeft plaatsgevonden; het meisje Carrie-Anne moordde haar beide ouders uit en vluchtte weg. Tegenwoordig wordt het huis bewoond door Ryan (Max Thieriot), de oudste zoon, die ten tijde van de moord bij zijn tante logeerde. De dorpsbewoners vinden Ryan maar een engerd en ze blijven het liefst zo ver mogelijk bij hem uit de buurt. Daar komt bij dat het gerucht gaat dat Carrie-Anne nog steeds in de bossen woont. Genoeg redenen voor een gemiddelde puber om met een grote boog om Ryan en zijn spookhuis heen te lopen. Maar Elissa is geen gemiddelde puber. Zij moet niets hebben van de oppervlakkige zuipfeestjes en het obscene gedrag waar haar leeftijdsgenootjes zich schuldig aan maken. Ze voelt zich, net als Ryan, een outcast en het is onvermijdelijk dat de levens van deze twee personen zich op een dag zullen kruisen; ze zijn immers buren.
Hobbyisten
Jennifer Lawrence’ ster is rijzende sindsThe Hunger Games. Meestal opent zo’n opzienbarende hoofdrol hermetisch gesloten deuren in Hollywood. En inderdaad, de volgende projecten staan allemaal in de planning: Silver Linings Playbookeen veelbelovende dramedy waarin ze naast Bradley Cooper te zien is,Serena, de nieuwe Suzanne Bier en toevallig ook gezellig met meneer Cooper als tegenspeler, het vervolg opThe Hunger Games: Catching FireenX-Men: Days of Future Past. En daar is danThe House at the End of the Street. Een low-budget filmpje dat geschreven is door David Loucka en Jonathan Mostow en geregisseerd door Mark Tonderai. Gezien Tonderai’s c.v is het veilig te zeggen dat een gemiddelde basisschoolleerling met een blackberry nog meer beeldmateriaal heeft geproduceerd dan hij. Maar ook hobbyisten moeten ergens beginnen en als je daarbij hulp krijgt van Jennifer Lawrence is dat de uitgelezen kans om jezelf te bewijzen.
Flutscript
Het eerste deel vanHouse at the End of the Street is nog niet eens zo slecht. Behalve dat het huis niet echt aan het einde van de straat staat en dat het ook niet een heel prominente rol in het verhaal speelt, wordt je als kijker wel nieuwsgierig naar wat er zich in dat huis afspeelt. Gelukkig is daar Elissa die daar ook benieuwd naar is. Met sociale normen en waarden neemt het script het niet zo nauw waardoor het lijkt alsof Elissa en Ryan al enige tijd elkaars hartsvrienden zijn. De dialogen zijn veel te direct en ongeloofwaardig en geen mens zou reageren zoals de karakters in deze film doen. Jennifer Lawrence moet zich hiervan bewust zijn geweest en probeert er met de aandoenlijke Max Thieriot in haar kielzog nog wat van te maken. Tja, wat wil je? Eerst geef je vorm aan een karakter uit een wereldwijde bestseller, en nu moet je het doen met een flutscript dat misschien ooit tijdens een avondcursus ‘creatief schrijven’ tot leven is gekomen. Maar, toegegeven, de scènes tussen Lawrence en Thierot zijn nog best te pruimen. Het acteerwerk is vergeven van een bepaalde nuchterheid die vaak afwezig is in dit soort fil
Gaten
Zoals eerder gezegd weet de film aan het begin zeker de aandacht van de kijker te trekken. Er worden geheimen onthuld die merkwaardig, maar niet ondenkbaar, zijn, en langzaam wordt de kijker klaargestoomd voor de gebruikelijke plottwist in dit genre. Die plottwist haalt als het ware alle fundering weg onder de film. Er zitten meer gaten in dit plot dan in de Belgische snelwegen. In een poging dat te verbloemen jast Tonderai met veel bombarie en tempo het clichématige einde er doorheen. Helaas voor Tonderai komt hij daar niet mee weg, want in plaats van een lekker avondje griezelen, scheept hij de kijker op met een onoplosbare puzzel.
Conclusie
Alle begin is moeilijk, ook voor de beginnende filmregisseur Mark Tonderai.House at the End of the Streetis een slecht getimmerd bouwwerk dat enkel standhoudt doordat de acteurs met beide benen op de grond blijven staan. Maar ook goede acteurs zullen zo nu en dan moeten accepteren dat een amateuristisch script kan zorgen voor een smet op hun blazoen.
